Artyści

Abramas A., technik budowlany

W r. 1927, wykonał projekt Bejt Midraszu w Wiejsiejach.

Adam ze Lwowa, mistrz budowlany

Budowniczy lwowski czynny przy budowie cerkwi w Dobrosinie w r. 1658.

Ahorn Andrzej SJ (1703-1772), malarz, budowniczy

Malarz, matematyk, budowniczy. 1759-1776 wzniósł wg własnego projektu i pokrył freskami kośćół w Porycku, fundacji Michała i Konstancji z Wielhorskich Czackich (freski restaurowane w 1857 przez art. mal. A. Rycerskiego i dekoratora I. Ważniewskiego). Dawniej błędnie w literaturze przypisywano mu autorstwo kościoła w Porycku (1743-1755) łączony z Pawłem Giżyckim SJ.

Aigner Christian Piotr (1746-1841), architekt

W roku 1782 został budowniczym wojskowym. Studiował w Rzymie, gdzie został mianowany członkiem Akademii św. Łukasza w Rzymie. Po powrocie do Polski początkowo pracował jako budowniczy wojskowy, od 1817 był profesorem architektury wyższej na Uniwersytecie Warszawskim oraz członkiem Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk. Domniemany autor pałacu w Ponikwie (1811) i cerkwi w Kurmanowie (1831), dworu w Nienadowej (1809). Budowniczy pałaców w Przeworsku i Zarzeczu (1817).

Akselrud Isai Grigoriewicz (1826-1894), architekt

W l. 1851-61 pod jego kierunkiem wzniesiono cerkiew p.w. Św. Jerzego zw Kamieńcu Podolskim. Zmarł 29.05.1894 roku w wieku 68 lat „ze stanu paralitycznego”. Pochowany w Marińsku.

Albacini Carlo (ok. 1734-1813), rzeźbiarz i restaurator

Włoski rzeźbiarz i restaurator. Domniemany autor dwóch klasycystycznych epitafiów w kościele w Dunajowcach (w. XIX) Feliksa i Katarzyny z Małachowskich Czackich oraz Adama i Michała Krasińskich.

Aleksander Avraham, cieśla

W r. 1918 wykonał dębowy aron ha-kodesz do synagogo Pisiuka w Równem.

Aleksander z Charkowa, malarz

W r. 1930 wykonał malowidła w cerkwi w Przyłbicach.

Aleksiejew Gordiej, budowniczy

Budowniczy w Rybołach. W l. 1873-4 budował cerkiew cmentarną pw. św. Jerzego wg proj. inż. Łozińskiego, natomiast w l. 1874-7 nadzorował budowę cerkwi pw. śś. Kosmy i Damiana, budowaną pod nadzorem inż. Łozińskiego, wg typowego projektu.

Altomonte Martin (1657-1745), malarz

Malarz nadworny Jana III Sobieskiego. Autor obrazów Bitwa pod Wiedniem (1693-1694) i Bitwa pod Parkanami (1693-1695?) z kolegiaty w Żółkwi. Przypisywano mu także obraz Bitwa pod Chocimiem, aż do odnalezienia na nim sygnatury Andrzeja Stecha. Autor obrazów Odpust Porcjunkuli Franciszek przyjmuje odpust (ok. 1716), Responsorium św. Antoniego i Św. Roch (1719), zakupionych przez Elżbietę z Lubomirskich Sieniawską w Wiedniu i przekazanych do kościoła Kapucynów (później Franciszkanów) we Lwowie (ostatni z tych obrazów obecnie znajduje się w klasztorze Franciszkanów w Krakowie). Według Sadoka Barącza namalował obraz przedstawiający cud pojawienia się korony na niebie nad kościołem w Podkamieniu 17 VIII 1727.

André Édouard François, architekt krajobrazu, ogrodnik

Autor założeń ogrodowych w Monte Carlo, Montevideo i Połądze. W 1860 roku wraz z Jeanem-Pierre’em Barilletem-Deschampsem, Adolphem Alphandem i baronem Georges’em Haussmannem brał udział w przekształcaniu architektonicznym Paryża, jego autorstwa są założenia Parc des Buttes Chaumont i ogrody w Tuileries. Na zlecenie rodziny Tyszkiewiczów powstały m.in. ogrody w Połądze i Landwarowie, Zatroczu na Litwie oraz Honorówce.

Andreev Nikolai (1856-1911), architekt

(ur. 1856, zm. 1911 w Kownie), architekt. W latach 1876-1881 studiował w Instytucie Inżynierów Budownictwa w Petersburgu. W latach 1891-1911 służył w wydziale budowlanym prowincji kowieńskiej. W latach 1891-1894 był architektem tego wydziału. Od 1894 do 1911 - inżynier prowincjonalny w Kownie - kierownik wydziału budowlanego. W r. 1893 wykonał projekt Bejt Midrasza w Szatach.

Andrusyszyn Zenon, architekt

Architekt. W r. 1994 wykonał projekt remontu kościoła w Bolechowie

Andrzejowski Antoni, ogrodnik

Ogrodnik pracujący od ok. 1857 w ogrodzie Branickich w Stawiszczach.

Andrzej ze Lwowa , mistrz budowlany

Budowniczy lwowski czynny przy budowie cerkwi w Dobrosinie w r. 1658.

Anichini C.L., architekt

Ankiewicz Julian (1820-1903), architekt

Pracował pod kierunkiem Adama Idźkowskiego w Warszawie, następnie studiował w Londynie i Neapolu. Praktykę rozpoczął w roku 1843. Był etatowym budowniczym miasta Warszawy. Według jego koncepcji Józef Huss odbudował w l. 1875-1878 Pałac Starzyńskich w Pietkowie.

Annus, budowniczy

Budowniczy za biskupa Jana II z książąt litewskich. W 1523 przebudował starą pogańską basztę przy katedrze w Wilnie na dzwonnicę przez nadbudowanie kilku pięter.

Antoniak Marian, kamieniarz

Kamieniarz, właściciel zakładu kamieniarskiego w Stanisławowie. Z jego warsztatu zachowało się wiele nagrobków na cmentarzach, min. w Komarówce, Monasterzyskach, Pomorcach, Słobódce Dolnej, Żurawicy.

Antonowicz Aleksander (1854-1932), inżynier

Absolwent połockiego Korpusu Kadetów i petersburskiej Nikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej. W czasie służby w armii carskiej jako inżynier prowadził wiele budów, m.in w czasie wznoszenia siedziby wileńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Współorganizował remont kościoła św. Anny w Wilnie. Po r. 1918 kontynuował budowę kościoła parafialnego w Landwarowie (fundamenty położone w r. 1910).

Antoszewski Kazimierz, malarz

Malarz, specjalista w iluzjonistycznych polichromiach, w l. 1783-90 wykonał 9 iluzjonistycznych ołtarzy bocznych w kościele Bernardynów w Budusławiu, w l. 1790-3 wraz z Michałem Stefanowskim iluzjonistyczne ołtarze (zabielone w XIX w.) w kościele Franciszkanów w Dzisnie, po r. 1786 iluzjonistyczną polichromię kościoła Jezuitów w Łuczaju, w l. 90. XVIII w. namalował iluzjonistyczny ołtarz główny w kościele w Przydrujsku, a w r. 1792 iluzjonistyczny ołtarz główny w kaplicy w Malkowszczyźnie. Ponadto przypisuje się mu wykonanie iluzjonistycznej polichromii prezbiterium kościoła Jezuitów w Pińsku (ok. 1790), a także ikonostas do fary Witoldowej w Grodnie z r. 1805.

Appelmann Wilhelm, architekt

Według jego projektu wzniesiono w r. 1620 klasztor Bernardynów w Smoleńsku.

Appiani Galeazzo (zm. 1612 lub 1613), budowniczy

Budowniczy przemyski. W .1598-1633 czynny przy przebudowie zamku Krasickich w Krasiczynie.

Aprile Ignacy, architekt

Architekt. Autor ostatniej fazy prac przy kościele w Pomorzanach (po 1812-1816).

Aqua Andrea dell (1584-1656), inżynier

Szlachcic wenecki. Do Polski przybył przed 1608. Pracował jako inżynier na dworze podczaszego koronnego Adama Hieronima Sieniawskiego, następnie u ks. Wasyla Konstantego Ostrogskiego, wojewody kijowskiego. Tomasza Zamoyskiego i ks. Dominika Władysława Zasławskiego. Indygenat otrzymał w kwietniu 1631. Restaurował kolegiatę w Zamościu po pożarze 1633. Sporządził dla ordynata Tomasza Zamoyskiego projekt fortyfikacji Raszkowa oraz plan Brodów. Budował pałac w Podhorcach oraz pałac Koniecpolskich w Warszawie. W 1622 król Zygmunt III wyznaczył mu pensję 600 florenów i nadał prawo założenia i prowadzen'a szkoły fachowej św. Barbary oraz wydawania publikacji fachowych z dziedziny budownictwa wojskowego i artylerii.

Arasimowicz Jan (zm. 1915), rzeźbiarz

Artysta rzeźbiarz, zm. 3.09.1915, pochowany na cmentarzu Stara Rossa w Wilnie, sektor 07-b, nagrobek 0017. Wykonał nagrobek Heleny i Hipolita Mończuńskich na cmentarzu na Starej Rossie (po 1901) oraz obelisk na mogile Michała Świętorzeckiego na cmentarzu w Malinowszczyźnie (1912).

Artinow Grigorij Grigorowicz (1860-1919?), architekt

(ur. 1860 w Niżynie, zm. zapewne 9.12.1919 w Winnicy) architekt miejski Winnicy w l. 1900-1919, inżynier budownictwa, generał porucznik komisji budowlanej w służbie wojskowej (do 1914). W r. 1907 przygotował projekt przebudowy kościoła Jezuitów w Winnicy na cerkiew prawosławną.

Arveuf Franciszek (zm. 1902), architekt

Ukończył Ecole des Beaux Arts w Paryżu. Namówiony przez braci Reszke przybył w 1896 do Polski i tu pozostał do zgonu. Prowadził przebudowę pałacu hr. Józefa Potockiego w Antoninach na Wołyniu oraz brama wjazdowa tamże (1897).

Ascher (Aszer) Jerzy (1884-1944), architekt, malarz, inżynier

Student Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie i architektury w Warszawskim Instytucie Politechnicznym (1904-07). Absolwent Wydziału Architektury Technische Hochschule w Berlinie-Charlottenburgu (1909). Architekt w Krakowie (1909-14) - prace nad rekonstrukcją zamku na Wawelu. Architekt w Warszawie i Lwowie (1914-1918). We Francji (1925-44) poświęcił się wyłącznie malarstwu. Autor rozbudowy dworu w Klimkówce. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920. Więzień obozu koncentracyjnego w Gurs. Zamordowany w obozie koncentracyjnym KL Auschwitz.

Atas Olga, architekt

Architekt. Autorka projektu odbudowy kościoła podominikańskiego w Dereczynie (1990-1993).

Aureli Cesare (1843-1923), rzeźbiarz

W r. 1906 wykonał rzeźby do ołtarza gł. w kaplicy Zakładu Wychowawczego Jezuitów w Chyrowie.

Avelides Bernard, architekt

Architekt i budowniczy zakonny. W latach 1604-1619 i 1617-1630 budował założenie kościoła i klasztoru Bernardynów w Sokalu. w r. 1613 czynny przy budowie przygotował kościoła bernardynów we Lwowie.

Awin Józef (1883-1942), architekt

Architekt lwowski żydowskiego pochodzenia. Po ukończeniu w 1903 Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej kontynuował naukę na Uniwersytecie Technicznym w Monachium. W 1911 założył własne biuro projektowe, od 1925 łączył zawód architekta i inżyniera-budowniczego. Równocześnie był uznanym teoretykiem żydowskiego stylu w architekturze wschodniej Galicji.Był inicjatorem stworzenia kuratorium opieki nad zabytkami sztuki żydowskiej, które powstało w 1925 przy lwowskiej gminie wyznaniowej.

Babinetz Stanisław (1902-1975), architekt

Architekt. Absolwent Wydziału Architektonicznego Politechniki Lwowskiej (1926/27). Według jego projektu wzniesiono najprawdopodobniej budynek Stowarzyszenia Rzemieślników "Gwiazda" w Jarosławiu (1903). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Starym w Jarosławiu.

Baehr Marian (1897-1943), architekt

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki w Rydze (1907). Naczelnik powiatu sokólskiego (1918). Starosta powiatu sokólskiego (1919-21), starosta w Bielsku Podlaskim (1921-23) i Grajewie (1923-29). W l. 1912-14 pod jego kierunkiem podjęto kompleksowy remont i przebudowę pałacu w Augustówku (Grodnie).

Bagemihl Karol (zm. 1828), architekt

Architekt gubernialny grodzieński, następnie białostocki. Autor przebudowy kościoła szpitalnego w Grodnie na siedzibę Towarzystwa Dobroczynności (1824), domniemany autor kaplicy pw. ŚŚ. Piotra i Pawła w Grodnie (1817-1818). W l. 1820-1822 wzniósł kaplicę cmentarną na cmentarzu parafialnym w Grodnie.

Bagieński Jan (1883-1967), architekt

Architekt, prof. Politechniki Lwowskiej. W latach 1905-1915 studiował na Politechnice Lwowskiej. Podczas I wojny światowej pracował na Krymie, a w r. 1920 powrócił do Lwowa, gdzie od r. 1921 wykładał na macierzystej uczelni. W r. 1922 wszedł do kolegium redakcyjnego krakowskiego czasopisma „Architekt”. Po r. 1945 pozostał we Lwowie, gdzie nadal wykładał na Politechnice przekształconej w Instytut Politechniczny. W r. 1958 został członkiem-korespondentem Akademii Architektury ZSRR. Otrzymał II nagrodę w konkursie na projekt domów Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego we Lwowie (1910) i wyróżnienie w konkursie na budynek Muzeum Narodowego w Warszawie (1922). W r. 1931 wykonał projekt odbudowy zamku w Brzeżanach (niezrealizowany). Ok. r. 1925 wykonał projekt przebudowy d. gorzelni na kościół w Lipinie k. Jaworowa (realizacja 1925-1931). Zaprojektował kościoły w Rudniku nad Sanem (1923) i Kombomi (1930-1931). Przed 1 I 1931 wykonał projekt stalli do chóru zakonnego w prezbiterium za ołtarzem gł. kościoła Bożego Ciała we Lwowie (niezrealizowany).

Baingolz, budowniczy

Od r. 1804 prowadził budowę kościoła w Czerniowcach.

Bair Hans Jacob, złotnik

Złotnik, Hans Jacob Bair I lub II (ojciec lub syn), wykonał w r. 1631 parę aniołów do ołtarza relikwiarzowego św. Kazimierza Królewicza do jego kaplicy przy katedrze wileńskiej

Bajan Felicjan (1865-1915), architekt, inżynier

Przed r. 1900 praktykował u Klaudiusza Angermana w Jaśle. W r. 1900 podjął starania o dopuszczenie do egzaminu na budowniczego. Mieszkał we Lwowie, a od r. 1904 w Stanisławowie. W r. 1914 został skierowany do budowy fortyfikacji w Kołomyi, a następnie w Horodence, gdzie zbudował także szpital. Opracował elewacje (,»zewnętrzna wyprawa”) kościoła Matki Boskiej Nieustającej Pomocy („Ave Maria" w Stanisławowie, ukończonego w r. 1908. Zaprojektował i zrealizował I fazę budowy kościoła Św. Józefa w Stanisławowie (1910-1913; ukończony 1921-1924).

Baldwin-Ramułt Ludwik (1857-1929), architekt

Po ukończeniu politechniki we Lwowie mianowany asystentem i zastępcą profesora szkoły przemysłowej we Lwowie. Wykonał plany i kierował budową panoramy racławickiej (1893), asekuracji oraz fabryki tytoniu we Lwowie. Budował pałac Potockich we Lwowie, zakład nieuleczalnie chorych z fundacji Bilińskich (1891-1897), gmach poczty głównej (1887-1889) Był przez 14 lat marszałkiem powiatu liskiego, gdzie budował drogi, mosty i szkoły wg własnych planów. Autor (wraz z Julianem Cybulskim), projektu kościoła parafialnego w Milczycach (projekt 1883-1884, budowa 1886-1887). W latach 1891-1892, wraz z Łukaszem Bodaszewskim, przeprowadził renowację gmachu Ossolineum (d. klasztor Karmelitanek Trzewiczkowych).

Baliński Ludwik (?), blacharz

W l. 1901-1902 wykonał roboty blacharskie przy budowie nowej kaplicy na Rosi, a w r. 1904 przy kaplicy grobowej rodziny Buchholtzów w Supraślu.

Ballyerni, architekt

Architekt, w r. 1793 zaprojektował oranżerię w założeniu ogrodowym przy pałacu Wacława Rzewuskiego w Podhorcach.

Balzani Giuseppe (1724-1794), malarz

Malarz z Bolonii, uczeń Antonio Gionimy i Giovanniego Battisty Gratiego. Na zlecenie Franciszka Salezego Potockiego, wojewody kijowskiego namalował w r. 1751 obraz Immaculaty do ołtarza głównego w kościele w Tartakowie (niezachowany) oraz obrazy świętych zakonnych do kościoła Bernardynów w Krystynopolu (obecnie przechowywane w kościele Bernardynów w Przeworsku).

Bałaban Jakub (ur. 1861), architekt

W latach 1882-1887 uczęszczał na wydział budownictwa politechniki we Lwowie. W ostatnich latach w. XIX brał udział, wraz ze wspólnikiem, kamieniarzem Ludwikiem Tyrowiczem, w bliżej nieokreślonych pracach remontowo-konserwatorskich w kościele Bożego Ciała we Lwowie.

Bałasz Michał (ur. 1924), architekt

Architekt, specjalista budownictwa sakralnego katolickiego i prawosławnego, jego najsłynniejszym dziełem jest kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku, będacy nieudaną kopią kościoła unickiego pw. śś. Piotra i Pawła w Berezweczu. Zaprojektował dzwonnicę przy kościele parafialnym w Jałówce (1966) i w Wojszkach (1991).

Barącz Tadeusz (1949-1905), rzeźbiarz

Rzeźbiarz lwowski. Autor projektu ołtarza w kaplicy zakładu Niepokalanek w Niżniowie, zrealizowanego pod jego kierunkiem przez Bębnowicza w r. 1883 oraz projektu pomnika Anny Doroty Chrzanowskiej w Trembowli (1886). W r. 1888 wykonał epitafium abpa Franciszka Ksawerego Wierzchleyskiego, umieszczone w kaplicy Najśw. Sakramentu w katedrze łacińskiej we Lwowie.

Baranowski A., rzeźbiarz

Rzeźbiarz, członek rodziny rzeźbiarzy Baranowskich działających w Wilnie, na cmentarzu na Rossie w Wilnie wykonał w nagrobek Zbigniewa Kołłątaja (pom. 1920 1 923, Stara Rossa, sektor 03-a, nagrobek 0035), a w r. 1930 nagrobek Władysława Ciemnołońskiego (Stara Rossa, sektor 03-a, nagrobek 0045).

Baranowski J., rzeźbiarz

Rzeźbiarz, członek rodziny rzeźbiarzy Baranowskich działających w Wilnie, przypisuje mu się wykonanie nagrobka Aleksandra Olendzkiego (Stara Rossa, sektor 03-a, nagrobek 0074).

Barański Józef (1897-1967), architekt, pedagog

Architekt i pedagog. Absolwent Wydziału Architektonicznego Politechniki Lwowskiej (1930). Dyrektor Liceum Budowlanego w Jarosławiu (~1946). Dyrektor Zespołu Szkół Budowlanych w Radomiu (1957-62). W Brzeźciu Litewskim, w r. 1932 przygotował projekt przebudowy magazynu kolejowego na modernistyczny kościół pw. Najśw. Serca Jezusowego na Grajewskim Przedmieściu, a w r. 1939 planowano rozbudować kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Św. wg jego modernistycznego projektu.

Baratelli Giuseppe (zm. 1825), sztukator

W latach 1807-1811 wykonywał stiukowe dekoracje wnętrz pałacu Franciszka Ksawerego Alojzego Kajetana Miączyńskiego w Maciejowie.

Barbon Piotr ( zm. 1588), budowniczy

Budowniczy lwowski. Budowniczy cerkwi Uśpienia Bogarodzicy, tzw. Wołoskiej, którą dokończył Paweł Rzymianin. W latach 1572-1582 wystawił dla Konstantego Korniakta wieżę przy tej cerkwi doprowadzoną do przedostatniej kondygnacji (ostatnią dobudowano w 1695). 1571-1580 budował również dla Korniakta dom w Rynku nr 16, mieszczący później muzeum miejskie. Posiadał dom przy ul. Krakowskiej, w którym umarł. Jego uczniami byli Paweł Rzymianin i Ambroży Przychylny.

Bar Izaak, malarz

Malarz żydowski, twórca m.in. polichromii w synagodze w Gwoźdźcu (odnotowany tam w 1652, wraz z synem).

Bartmański Stefan, kamieniarz

Był budowniczym oraz właścicielem zakładu kamieniarskiego przy cmentarzu Powązkowskim. Współpracował z Norblinem, z którym wspólnie sygnował dzieła, np. na cmentarzu w Tykocinie.

Baston Giacomo, architekt

Architekt włoskiego pochodzenia, pozostający na usługach księcia Janusza Ostrogskiego. Przypisuje mu się budowę w l. 1613-17 kościoła, klasztoru oraz wieży obronnej w Starokonstantynowie.

Bauer Karol (1818-1894), botanik i architekt krajobrazu

Botanik i architekt zieleni działający we Lwowie. kończył studia botaniczne na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie, a następnie dyrektorem uniwersyteckich ogrodów botanicznych zlokalizowanych we Lwowie i Czerniowcach. Wspólnie z Tytusem Tchórzewskim zaprojektował zieleń na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, wykorzystał do tego celu naturalne ukształtowanie terenu. Ponadto był autorem kompozycji parku na Wałach Gubernatorskich oraz zaplanował Ogród pojezuicki (1855-1860).

Bauman Antoni (1809-ok. 1895), architekt

Syn Fryderyka. Architekt wykształcony w lwowskim kolegium Jezuitów. Pomagał ojcu przy dekorowaniu domów we Lwowie, licznych rezydencji na prowincji oraz zamku w Łańcucie.

Bauman Fryderyk (1765/1770-1845), architekt i rzeźbiarz

Syn Wirgiliusza. Nauki pobierał w Warszawie i w Berlinie. Był uczniem i współpracownikiem Aignera. W latach 1801-1816 pracował w Łańcucie, gdzie wykonał portyk, fasadę północną, sale: balową, kolumnową, jadalną, salon ,,Boucher", kaplicę, pokój jadalny mniejszy i salę bilardową. W 1817 przeniósł s ę do Lwowa, gdzie restaurował kamienicę Sobieskich i wykonał tamże: pięć sal oraz pokój na pierwszym piętrze, klatkę schodową. Pracował m.in. w Czerwonogrodzie, Juśkowicach pod Oleskiem, w Biłce Szlacheckiej (dekoracja fasady pałacu Urus-kich). We Lwowie restaurował w Rynku kamiencę Kalinowskiego oraz kierował budową Zakładu Narodowego im. Ossolińskich według planów J. Z. Berna. Pracował dla Dzieduszyckich-Morskich, Potockich, Ponińskich, Strachoą-kich, Mniszchów, Brześciańskich, Uruskich, Ossolińskich.W r. 1830 wykonał dekorację sztukatorską w pomieszczeniu d. kościoła Św. Agnieszki, wchodzącym w skład budynków Ossolineum we Lwowie.

Bauquet, architekt

Architekt francuskiego pochodzenia. W r. 1904 rozbudowywał pałac Lanckorońskich w Rozdole (połączył pałac z dawną oficyną i dwukondygnacyjnym korytarzem).

Beauplan Guillaume Le Vasseur (ok. 1600-1675), inżynier wojskowy, kartograf

Inżynier wojskowy, kartograf i pisarz; autor opisu Ukrainy. W końcu 1630 przybył do Polski i przebywał tu w charakterze inżyniera wojskowego. Był budowniczym na służbie Stanisława Koniecpolskiego. Na podstawie przeprowadzonych pomiarów sporządził mapy Polski i Ukrainy. Najpewniej na podstawie jego projektu ok. r. 1630 uregulowano Stare Miasto i rozplanowano Nowe Miasto Brody, a także tamtejszą fortecę bastionową. Przebudowywał m.in. zamek w Brodach (ok. 1630), zamek w Barze, twierdzę Kudak, twierdzę Nowy Koniecpol (1635-1640).

Beber Piotr (zm. 1711), architekt i budowniczy

Architekt królewski. W Latach 1681-1683 budowniczy nadworny króla Jana III. Ukończył m.in. wieżę cerkwi NMP, tzw. Wołoskiej we Lwowie (po 1672). W latach 1684-1693 przebudowywał pałacu w Kukizowie oraz wzniósł siedzibę w Jaryczowie W latach 1685-1694 kierował różnymi robotami w zamku w Żółkwi, a także na terenie miasta, m.in. budowa ratusza w Żółkwi (1687-1690). W latach 168-1690 być może brał udział w pracach w kościele Dominikanów w Żółkwi. Ponadto restaurował wieżę cerkwi NMP, tzw. Wołoskiej we Lwowie 1694—1696 , nadbudowa hełmu).

Bebko Antoni, mistrz murarski

Majster murarski, stały współpracownik arch. Jana Borowskiego, prowadził budowy kościołów w Pielasie (1929-35) i Wawiórce (1926-29), wg projektu Borowskiego, a także budowę kościoła w Łazdunach wg projektu i przy nadzorze inż. Michała Dubowika (1908-12).

Bębnowicz Kazimierz, rzeźbiarz

Rzeźbiarz ze Stanisławowa. Autor ołtarza głównego w kościele Niepokalanek w Niżniowie oraz kilku zachowanych, sygnowanych nagrobków.

Becker, architekt

Wspólnie A. Kuhnem zaprojektował kaplicę w zespole Niepokalanek w Jarosławiu (ok. 1876).

Becker Johann Samuel (ur. ok. 1730), architekt

Architekt nadworny Sapiehów. Wykonał w Różanie w 1788 projekty pałacu (1784-1786), kościoła parafialnego (1779), kościoła i klasztoru bazylianów, kaplicy cmentarnej, zajazdu. Wzniósł pałac w Dereczynie ( w 1736). W 1798 otrzymał od Sapiehów pensję dożywotnią w wysokości 2160 złp. Wzniósł m.in. lamus w Rzepińce (1770-1775) zaprojektował kościół parafialny w Wysokiem Litewskim (budowa 1773), pałac w Dereczynie dla Franciszka Sapihy (1793).

Beć Natalia, architekt

Wspólnie z arch. Jeremy Kusznirą i Wołodymyrem Szwecią opracowała projekt adaptacji dawnego kościoła w Drohobyczu na tzw. bazę krótkotrwałego wypoczynku.

Beer Marian, inżynier

W l. 1919-1921 prowadził budowę kościoła w Czarnej Wsi Kościelnej według projektu arch. Henryka Lufta.

Beill Jerzy (1885-1976), architekt

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1912). Asystent na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (1912-13). Projektant w pracowni Władysława Marconiego w Warszawie (1913-14). Architekt miejski, wykładowca uczelni techniczno-budowlanej w Astrachaniu. Pracownik w Departamencie Budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych, następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (od 1919). Bral udział w remoncie kościoła rektoralnego w Nowogródku w l. 1906-1923.

Bellotti (Belotty) Tomasso (Tomasz) II (przed 1710-1786), architekt

Urodził się zapewne w Mediolanie. Pochodził z rodziny o długich tradycjach artystycznych. Autor kościoła Misjonarzy w Tykocinie. Wznoszony w l. 1742-5 z fundacji Jana Klemensa Branickiego.

Bellotti Domenico, architekt

W r. 1720 rozbudował kolegium Pijarów w Chełmie.

Bellotti Józef Szymon (zm. 1708), architekt

Architekt warszawski. Autor projektu kościoła Jezuitów w Samborze (1707).

Bellotti Tomasso (Tomasz I (1656-1712), architekt

Włoch, architekt i budowniczy. Urodził się 7 II 1656 w San Mamete (Valsolda) jako syn Domenica; być może był bratankiem Giuseppe Simone Bellottiego. Kształcił się, zdaniem Doroty Kowalczyk, w Wenecji lub na terenie Veneto. Prawdopodobnie w drodze do Polski zatrzymał się w krajach Europy Środkowej. Autor projektu zespołu Reformatów w Jarosławiu (17107), wzniesiony w l. 1710-16, pod kierunkiem arch. J. Martyna z Kęt.

Belowski Józef, snycerz

W l. 1754-55 wystawił według własnego projektu ołtarz główny w kościele Bernardynów w Brześciu Litewskim.

Bełtowski Juliusz (1852-1926), rzeźbiarz i medalier

Rzeźbiarz i medalier, malarz, drzeworytnik i złotnik, profesor lwowskiej Szkoły Przemysłowej. Zaprojektował drewniany Dom Księży w Worochcie, zbudowany w końcu w. XIX. Ok. r. 1900 zaprojektował kaplicę w tejże miejscowości, wzniesioną w latach 1903-1905, do której wykonał rzeźbę lub płaskorzeźbę Matka Boska Bolesna (Pieta), umieszczoną w r. 1906 w ołtarzu bocznym, Wykonał niezrealizowany projekt ołtarza do kościoła Św. Michała Archanioła we Lwowie. 3 II 1912 zobowiązał się do wykonania 6 medalionów do predelli ołtarzy bocznych oraz płaskorzeźby ołtarzowej Najświętsze Serce Jezusa do kaplicy Imienia Jezus w kościele Bożego Ciała we Lwowie (ostatecznie zadanie to po wierzono Piotrowi Wójtowiczowi). Wykonał drewnianą rzeźbę Matka Boska Niepokalana do kościoła w Samkach Dolnych.

Bemer (Böhmer) Andrzej (ok. 1555-po1626), architekt i rzeźbiarz

Architekt i rzeźbiarz działający we Lwowie, w r. 1621 wykonał alabastrowy ołtarz główny do kościoła Bernardynów pw. ŚŚ. Piotra i Pawła w Iwiu. Przypisuje mu się liczne prace architektoniczne i rzeźbiarskie we Lwowie (m.in. budowę i dekorację kaplicy Kampianów przy katedrze łacińskiej, prace przy 1. fazie budowy kaplicy Boimów przy katedrze, a także przy kościele Bernardynów). Archiwalnie odnotowany przy budowie wieży zegarowej dawnego ratusza lwowskiego.

Bem Jan Andrzej (ok. 1715-1764) architekt

Architekt, oficer artylerii, działający w Zamościu od ok. r. 1740, wraz z Jerzym de Kawe zaprojektowała Pałac Zamoyskich w Klemensowie, zbudowany w latach 1744-1746 z inicjatywy Tomasza Antoniego Zamoyskiego, natomiast wraz z Janem Columbanim zaprojektował kościół pw. św. Jana Nepomucena w Zwierzyńciu pod Zamościem wzniesiony w latach 1741-1747. Zginął w wypadku artyleryjskim i został pochowany w kościele Klarysek w Zamościu.

Bem Józef (1794-1850), gen., inż. wojskowy, rysownik

W r. 1827 powierzono mu zaprojektowanie i kierownictwo przebudowy lwowskiego klasztoru Karmelitanek Trzewiczkowych wraz z kościołem Św. Agnieszki na bibliotekę i instytut naukowy Ossolineum. Kierował pracami do wybuchu powstania listopadowego. Prace wznowiono w r. 1837, pod kierunkiem Jana Salzmanna, który częściowo zmodyfikował projekt Bema

Benoit Karol (Benoe) Karol (Charles), inż. wojskowy i architekt

Inżynier wojskowy i architekt w służbie Jana III Sobieskiego. Wcześniej był na usługach kasztelana krakowskiego (wg Tadeusza Mańkowskiego był to Stanisław Koniecpolski, a wg Zbigniewa Hornunga Jędrzej Potocki). Miał odegrać istotną rolę w rozbudowie twierdzy w Stanisławowie (ok.1680) oraz ukształtowaniu najważniejszych tamtejszych budowli: kolegiaty wzniesionej wraz z Francois Corrosinim (Corassinim), (położenie kamienia węgielnego 1673, konsekracja 1705), pałacu Potockich, ratusza (1695), a także hali targowej w Husiatynie. Ponadto łączy się z nim przebudowę obwarowań zamku w Pomorzanach w latach 1689-1695 dla Jana III Sobieskiego. 24 III 1688 otrzymał wynagrodzenie za projekt kościoła, klasztoru i szpitala Bonifratrów we Lwowie, przerysowany następnie na potrzeby budowy przez Adolfa Boya, gdańszczanina w służbie Jana III.

Beretti Giovanni Domenico, architekt

Architekt, wraz z M. Piani przeprowadził w l. 1801-1804 restaurację wnętrza kościoła kanoników laterańskich pw. śś. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie.

Beretti Vincenzo (1781-1842), architekt

Rosyjski architekt urodzony w Rzymie, uczeń (w klasie architekta A. Zacharowa) a potem wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (od 1809), profesor architektury (1831), mianowany architektem miejskim Petersburga, gdzie pracował pod kierunkiem architekta Toma de Thomona, ojciec architekta Aleksandra Berettiego. Autor projektu kościoła parafialnego (ob. konkatedry) pw. św. Aleksandra w Kijowie,, zbudowanego w l. 1817-24 z inicjatywy Antoniego Sawickiego na cześć cara Aleksandra I. W 1835 wygrał konkurs na projekt Uniwersytetu Kijowskiego.,11 marca 1837 cesarz Mikołaj I zwolnił go ze wszystkich stanowisk w Petersburgu i wysłał do Kijowa „na stałe” jako architekta i członka komitetu budowlanego. Od tego czasu aż do śmierci pracował w Kijowie, od r. 1840 wykładał na Uniwersytecie Kijowskim. Zmarł w Kijowie.

Berka Antoni, budowniczy

Budowniczy miejski w Śniatynie. Zaprojektował kaplicę we wsi Trójca (parafia Zabłotów), wzniesioną w r. 1905.

Bernardoni Giuseppe Maria SJ (1541-1605), architekt

Architekt jezuicki. W 1563 wstąpił do zakonu jezuitów. Około 1582 wysłany do Polski w celu objęcia kierownictwa kościołów i kolegiów jezuickich. W latach 1582-1599 pracował przy budowie kościoła i kolegium w Kaliszu i Nieświeżu. Autor licznych budowli wznoszonych z fundacji Mikołaja Radziwiłła "Sierotki"., m.in. kościoła Bernardynek w Nieświeżu (1590-1596), zamku w Nieświeżu (1582-ok. 1604), oraz najprawdopodobniej rekreacyjnej willi w pobliskiej Albie.

Bernatowicz Bartłomiej Michał (zm. 1730), rzeźbiarz

Rzeźbiarz warszawsk, prpwadził pracownię na Nowym Mieście. W lipcu 1718 zawarł umowę na ołtarz główny i ołtarze boczne fundacji Jana Fryderyka Sapiehy dla kościoła jezuitów w Brześciu, w kwietniu 1720 podpisał kontrakt na ołtarz główny kościoła pijarów w Łowiczu, w 1724 pracował nad ołtarzami (niezachowane) dla kościoła Św. Ducha w Lublinie, w latach 1724-25 nad ołtarzami dla kościoła karmelitanek Niepokalanego Poczęcia NMP tamże, w czerwcu 1728 zaś odebrał zapłatę od toruńskich bernardynów za wykonanie ołtarza św. Antoniego w kościele Mariackim w Toruniu. Bernatowicz zmarł 12 lutego 1730 roku i został pochowany w kościele franciszkanów na Nowym Mieście w Warszawie. W tym samym roku wdowa po artyście, Ewa, wypłaciła Jakubowi Dzierżawskiemu honorarium za wykonanie wspólnie z jej mężem ołtarza głównego kościoła misjonarzy w Siemiatyczach. Warsztat B.M. Bernatowicza wykonał ołtarz główny (1727), w kościele Jezuitów w Brześciu Litewskim.

Bernsteinas G., budowniczy

W r. 1930 przeprowadził przebudowę Domu Modlitwy na Zielonej Górze w Grodnie.

Berrecci Bartolomeo, architekt

Biaglioski L., rzeźbiarz

Autor Nagrobku Granowskich z białego marmuru (182, sygnowany L. Biaglioski w Rzymie) w kościele w Kamionce.

Białkowski Franciszek (1871-1928) i Skibiński Władysław, przedsiębiorstwo artystyczno-malarskie

Franciszek Białkowski (3.12.1871-25.04.1928) artysta malarz, uczeń Szkoły Rysunkowej w Warszawie. Władysław Skibiński (daty życia nieznane), malarz. Niewiele wiadomo o jego biografii. Współpraca Białkowskiego i Skibińskiego w zakresie wyrobu witraży rozpoczęła się w r. 1902, działała pod różnymi nazwami: „Przedsiębiorstwo artystyczno-malarskie F. Białkowski i Skibiński W.”, "Zakład Franciszka Białkowskiego i Skibińskiego”, „fabryka Białkowskiego i S-ki”, siedziba mieściła się w Warszawie przy ul. Polnej 488. W pracowni zamówiono witraże do budowalnej w l. 1901-1902 przez Teofila Łubę kaplicy cmentarnej pw. Św. Stefana na Rosie.

Białucki, stolarz

Pracował przy budowie kaplicy publicznej w Załawiu (parafia Podhajczyki Justynowe); w r. 1934 wstawił w niej okna, a w r. 1935 wykonał ołtarz główny.

Biały Jan (ur. ok. 1556) rzeźbiarz

Autor ołtarza Matki Boskiej z r. 1592 w katedrze łacińskiej we Lwowie (na tej podstawie przypisuje się mu także bardzo zbliżone retabulum z katedry, znajdujące się obecnie w kościele w Zarzeczu). Przez Jana Sas-Zubrzyckiego uznany za autora ołtarza z fundacji Jana Szolc-Wolfowicza, wykonanego w r. 1599 do katedry łacińskiej, w r. 1771 przeniesionego do kościoła Św. Mikołaja we Lwowie.

Bielecki, architekt

Architekt, w 2. poł. w. XIX wraz z arch. Gustawem Schachtem przygotował projekt nowego pałacu w Prele na Łotwie, formą i stylem nawiązującej do "średniowiecznego zamku".

Bielecki Włodzimierz (1886-1955), malarz i grafik

Autor projektu polichromii kościoła przy domu rekolekcyjnym Jezuitów przy ul. Dunin-Borkowskich we Lwowie, zrealizowanych w r. 1923 r.

Bielenko Jewgienij, malarz

Malarz, ok. 1862 wykonał polichromię z przedstawieniem Sądu Ostatecznego w cerkwii pw. Pokrowy Przejańświętszej Bogarodzicy w Medyniu.

Bieniasz (Bieniarz) Alfons, malarz

Pomagał Leonardowi Winterowskiemu przy wykonaniu malowideł we wnętrzu kaplicy w Worochcie (1906).

Bierman Franciszek Ignacy SJ, budowniczy

Budowniczy jezuicki. Wspólnie z Benedykta Mezmera wzniósł kościół Jezuitów w Mścisławiu w l. 1730-49 (z przerwami, konsekrowany 1752, zewnątrz nadal nieukończony).

Biernacki Kazimierz (1892-1976), architekt, inżynier

Architekt, teatrolog, publicysta. Członek oddziału Warszawskiego SARP. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki w Mediolanie (Regio Instituto Technico Superiore). Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Wspólnie z Zygmuntem Bujnowskim przebudował kościół parafialny w Pohoście Zahrodzkim (1939).

Bikner Daniel, budowniczy i kamieniarz

Budowniczy wileński, pochodzenia niemieckiego, kierujący pracami przy cerkwi św. Włodzimierza w Wilnie na pocz. w. XX. Najprawdopodobniej założyciel rodzinnego warsztatu kamieniarskiego, wg. reklam z dwudziestolecia działającego od r. 1885. Żonaty z Joanną z Walterów, z którą miał syna Rudolfa Emila (ur. 1877/1878), prawdopodobnie powtórnie żonaty z Zofią Bikner (zm. 1919). O jego pracach kamieniarskich niewiele wiadomo, w literaturze pojawia się informacja o tym, że wczesne nagrobki pracowni są sygnowane "D. Bikner", ostatnie prace inwentaryzacyjne na cmentarzu na Rossie nie potwierdziły tej informacji. Jednakże na podstawie analizy porównawczej Bartłomiej Gutowski jest skłonny łączyć z Danielem Biknerem najwcześniejszy nagrobek Marii Makarowej, powstały po 1892 sygnowany "Bikner w Wilnie", właśnie z Danielem (lokalizacja: Stara Rossa, sektor 03-a, nagrobek 0006). Nie wiadomo kiedy zmarł Daniel Bikner.

Bikner Rudolf Emil (1877/1878-po 1939), kamieniarz

Wileński kamieniarz pochodzenia niemieckiego, syn Daniela Biknera i Joanny z Walterów. Daniel Bikner był budowniczym kierującym pracami przy cerkwi św. Włodzimierza w Wilnie na pocz. w. XX. Najprawdopodobniej założyciel rodzinnego warsztatu kamieniarskiego, wg. reklam z dwudziestolecia działającego od r. 1885. Rudolf Emil Bikner początkowo wstępuje do policji i służy jako rewirowy (w kwestionariuszu podając, że jest właścicielem nieczynnego zakładu kamieniarskiego), po wypadku w r. 1921 poświęca się pracy w swoim zakładzie kamieniarskim. Do wybuchu II wojny światowej prowadził w Wilnie najpopularniejszy zakład kamieniarski, do dziś zachowało się łącznie 147 sygnowanych przez niego nagrobków na cmentarzu na Rossie, znane są także realizacje poza Wilnem. Po r. 1939 podpisał volkslistę i współpracował z Niemcami, ostatecznie wyjechał do Królewca lub Niemiec, jego zakład kamieniarski przejął syn Witold Rudolf Bikner, który prowadził go do r. 1944. Nie jest znana data śmierci ani losy Rudolfa Biknera po wyjeździe z Wilna. Na cmentarzu na Rossie wykonał m.in. po 1927, nagrobek Stanisława Mohla (lokalizacja: Stara Rossa, sektor 03-a, nagrobek 0031); w r. 1931 nagrobek Rafała Radziwiłłowicza (lokalizacja: Stara Rossa, sektor 02, nagrobek 0039); w r. 1932 nagrobek Julii Jaguczańskiej oraz nagrobek Hilarego Styczyńskiego (w l. 1899-1902); po 1931 nagrobek Teresy Staniewicz, Wiktora Staniewicza; w r. 1932 nagrobek Amelii Songin (Lokalizacja: Stara Rossa, sektor 02, nagrobek 0040); nagrobek Heleny Ulewicz, [Heleny] Ulewicz, Kazimierza Ulewicza (lokalizacja: Stara Rossa, sektor 03-a, nagrobek 0033).

Bikner Witold Rudolf (1904/1905-1971), kamieniarz

Syn kamieniarza wileńskiego Rudolfa Emila Biknera. Oficer Wojska Polskiego, wileński policjant, po wypadku w r. 1926 w trakcie wykonywania akrobacji lotniczych w Wilnie wielokrotnie zmieniał pracę. W czasie II wojny światowej po r. 1939 kiedy jego ojciec wyjechał do Królewca lub w głąb Rzeszy, Witold Rudolf prowadził rodzinny zakład kamieniarski , jednak tylko do r. 1944. Jego sygnatura pojawia się zaledwie w 2 pomnikach na cmentarzu na Rossie: w nagrobku Zofii Michejdzin powstałym w 1941/1942 (lokalizacja: Stara Rossa, sektor 02, nagrobek 0015) oraz w nagrobku Józefa Lujszajtisa (po 1943). Po II wojnie przebywał m.in. w Krakowie, Wrocławiu, Koszalinie i Rzeszowie, zmarł najprawdopodobniej 4.12.1971 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.

Bilawski Mieczysław

budowniczy lub architekt, znany z przerobienia ok. r. 1890 projektów na cerkiew św. Mikołaja w Wysocku Wyżnym autorstwa arch. Jana Lewińskiego.

Biłyka Mykoła, architekt

Autor projektu nowego kościoła w Chorostkowie, zbudowanego w latach 2003-2008.