Kościół pw. św. Trójcy i klasztor Misjonarzy

Łysków (Лы́скава (Лы́скаў)), rejon prużański, obwód brzeski, Białoruś

Parafia erygowana w r. 1527 z fundacji Macieja Kłoczki Paderewskiego, od 1753 zarządzana przez misjonarzy. Brak wiadomości o pierwotnym kościele, kolejny drewniany, z dwuwieżową fasadą, wzniesiono przed r. 1628. Użytkowany przez misjonarzy do 1783, kiedy konsekrowano nową, murowaną świątynię (budowana w l. 1763-83), o wysokich walorach artystycznych. W 1866 przejęta na cerkiew, do wnętrza wstawiono ikonostas. Po pożarze w l. 1883-84 budynek restaurował architekt gubernialny Piotr Iwanowicz Zołotariow. Świątynia murowana, z trójprzęsłowym korpusem, kaplicami tworzącymi pseudotransept i prostokątnym prezbiterium flankowanym zakrystią i skarbcem. Fasada ondulowana, z dostawioną wieżą na osi. We wnętrzu zachowane struktury 3 murowanych, klasycystycznych ołtarzy (gł. ok. 1770, boczne 1810-12) i iluzjonistycznych malowideł w arkadach (przed 1786). Ponownie przejęty przez katolików w 1921, od 1957 zamknięty i dewastowany, obecnie daleko posunięta ruina.

Artyści i rzemieślnicy

Bilbiografia

  • Kałamajska-Saeed, M., Kościół p.w. św. Trójcy i klasztor Misjonarzy w Łyskowie, [w:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrowski, cz. II: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa nowogródzkiego, red. M. Kałamajska-Saeed, t. 2, Kraków 2006, s. 87-104
  • Karpyza, W., Łysków, „Białostocczyzna” 6, 1991, nr 4, s. 21-26.